بر اساس سطح بندی مطرح شده می توان تولیدات عسل کشور را اینگونه ارزیابی کرد.
قبل از هرچیز باید گفت در کشور ما اصلا سطح بندی دقیقی برای ارزیابی و قیمت گذاری عسل نیست. و سطح
بندی موجود خیلی سلیقه ایست و بعضا براساس یک آزمایش ساده پیت ساکارز تعیین می شود. بالاتر
استاندارد که 5 هست یک قیمت و پایین تر از 5 یک قیمت دیگر. در حالی که معیار های دقیق تری که ارتباط
تگاتنگی با سلامت غذایی دارند مطرح نیست. مثل ارگانیک بودن یا تحت دمای بالا قرار نگرفتن. یا در معرض نور
مستقیم قرار نگرفتن. این سه معیار علی رغم اینکه در فرهنگ عمومی ما جایگاهی ندارند بسیار با اهمیت
هستند و تعیین کننده سلامت عسل تاثیر گذاری دارویی آن است.
اگر بخواهیم سطح بندی دقیقی از عسل داشته باشیم می توان سطوح زیر را در نظر گرفت:
1 - عسل کامل ارگانیک بدون ساکارز تغذیه ای با شهد گل های مشخص :
برای تولید چنین محصولی می بایست از طریق عکس های ماهواره ای پوشش گیاهی و وضعیت سموم و
کودهای شیمیایی سفره های زیر زمینی اطراف و گیاهان را تشخیص داد. بعد بر اساس برد پرواز زنبور محل
کندو را تعیین کرد...
2- عسل نیم ارگانیک بدون ساکارز تغذیه ای :
مکان یابی در حد پوشش گیاهی خاص است. و در روند تولید از آفت کش های شیمیایی برای دفع آفات کندو
استفاده نمی شود. مثل استفاده از نوار چسب گیاهی آویشن برای دفع کنه.عسل هایی که زنبور از گل های
باغ استفاده میکنند نیم ارگانیک هستند.
3- عسل غیر ارگانیک همراه با ساکارز تغذیه ای
که از اسمش هویداست.
3- عسل
نمی دونم این چه عنوانی بود که انتخاب کردم چون از اسم وبلاگ هویداست که چیه؟ اما عیب نداره با جزئیات
میگم تا خیلی ضایع نباشه.
عسل نعمت جالبه و در قرآن وصف هایی میشه که قابل تامل هست. از نادر محصولاته که نقش انسان خیلی
فرعی هست. البته بماند که در اوج فرعی بودن انسان راحت میتونه دست رنج زنبور بیچاره را خراب کنه. مثل
همین شکری که به خورد زنبور میدن. جالبه که توجیهات خوبی هم براش دارن. مثلا اینکه عسل همین که از
شکم زنبور در آمده باشه مغذی هست اصلا میزان شکرش مهم نیست. آخه کیه که از مضرات قند تخلیص شده
خبر نداشته باشه. یا خیلی کم بیارن میگن صرفه اقتصادی نداره... خلاصه اوضاعیه. مقالات جالبی هست که
این ادعاها را نقض میکنه. بگذریم اگه کاری به ادعاهایدیگران نداشته باشیم. ما به روش علمی بدون استفاده از
شکر عسلی تولید میکنیم که خواص درمانی داره.